Vergelijken en vernederen behoren bij elkaar.
Ik heb ooit gehoord dat wanneer je jezelf gaat vergelijken, je jezelf gaat vernederen.
En ik kan uit ervaring zeggen: Ja, dat klopt. Vergelijken is gelijk aan vernederen.
Als je om je heen kijkt, zie je dat iedereen steeds iets anders nodig heeft dan wat ze al hebben. We hebben constant meer nodig, en meer … en ga zo maar door en zijn nooit echt tevreden, laat staan gelukkig. We weten vandaag dat we alleen krijgen wat we geven.
We weten dat geven en ontvangen één en hetzelfde zijn.
Heb je niet ook al gehoord dat je krijgt wat je geeft?
En begrijp je wat dat inhoudt? Ik snapte het eerlijk gezegd niet echt.
Ik dacht altijd: wat willen ze nog meer?
Ik geef al alles wat ik kan. Ik voel me al uitgeput, gebroken, zo moe. Ik kan niet meer geven.
En als je anderen vraagt wat wordt er bedoelt met de zin: je krijgt wat je geeft? Dan krijg je veel verschillende antwoorden.
Je krijgt wat je geeft, betekent ondertussen voor mij dat ik graag geef wat ik te geven heb. Het gaat niet om materiële dingen (die ik natuurlijk ook kan geven), maar om mijn inzichten, mijn innerlijke wijsheid, de liefde die ik me herinner en elke dag beoefen op mijn weg.
Wat denk je dat er gebeurt als je met vreugde geeft? Wat krijg je dan?
Maar omdat we ons constant als bedelaars gedragen, krijgen we alleen wat nodig is om te overleven en bovenal krijgen we voortdurend oude patronen te zien in een nieuwe verpakking, die ons de mogelijkheid bieden om anders met oude gedachten en overtuigingen om te gaan. Je denkt dat dit op jou niet van toepassing is?
Ik kan je verzekeren dat de meesten van ons zich als bedelaars gedragen. En ik spreek uit eigen ervaring. Niet erg vleiend, maar waar.
Ik heb tientallen jaren gebedeld. Om de liefde van mijn ouders, broers, leraar, partner, vriend. En als ik kinderen had gehad, had ik waarschijnlijk ook om hun liefde gesmeekt.
Niet dat ik me daarvan bewust was. Nee, dat was ik echt niet.
Nee, ik was absoluut overtuigt het slachtoffer van omstandigheden te zijn, onterecht in deze wereld geplaatst en nu zou ik hier zonder echte hulp moeten kunnen rondkomen. Ik voelde me afgewezen, verkeerd begrepen, gebruikt, geblokkeerd, machteloos. En hoewel ik veel voel, kon ik deze gevoelens niet goed interpreteren.
Het ging mij te boven om mezelf goed te voelen.
Ik voelde anderen heel snel aan, wist wanneer ik dekking moest zoeken, wanneer anderen verdrietig waren, wanneer ruzie in de lucht was. Ja, dat kon ik van kilometers afstand al voelen.
Maar mezelf? Dus had ik anderen nodig die me een goed gevoel konden geven. Maar waar haal je ze vandaan? Er was altijd iets niet goed genoeg aan mij. Ik hoorde nergens echt bij.
Dus verzamelde ik zoveel mogelijk ‘dingen’ die ik niet echt nodig had maar waarvan ik veronderstelde dat ik dan…, ja, dan zou ik me beter moeten voelen, toch?
Ik begreep mezelf helemaal niet. Ondanks alle spullen die ik heb verzameld, voel ik me niet gelukkig.
Wat ik me niet realiseerde was dat ik als kind al in een slachtofferrol was geglipt en het grootste deel van mijn leven erin wentelde.
Het duurde lang voordat ik me realiseerde dat ‘iets’ buiten mij me niet gelukkig konden maken.
Maar het leven biedt altijd mogelijkheden om te vragen, te kijken. We vragen ons dan af: waarom overkomt mij dit elke keer weer? Maar we willen het antwoord niet horen. Dus we gaan “gewoon” verder zoals voorheen.
En dan kan het gebeuren dat er op een dag iets gebeurt dat je dwingt het antwoord waar te nemen, nader te bekijken. En als je bereid bent te kijken, gaat alles veranderen.
Je begint een zoektocht naar je ware zelf. Naar de werkelijkheid. Wat ligt er achter de ‘realen wereld’ die het middelpunt van ons leven is geworden.
En dan wordt het langzaam een zekerheid: ik ben mij aan het vergelijken en ja, ik ben mij aan het vernederen, ik maak van mezelf een bedelaar en een slachtoffer. Ik leef niet wie ik ben.
En ik realiseer mij dat ‘alleen ik dit kan veranderen en de bewuste schepper van mijn leven kan zijn’. Het is niet langer zomaar een zin die ik vaker hoor, en die zonder enige betekenis aan me voorbij laat gaan. Nee, deze zin is een zekerheid geworden.
Ik ben me ervan bewust dat ik deze verandering niet alleen kan bewerkstelligen, maar met de hulp van de Bron (God, als alomvattend licht bij gebrek aan een betere beschrijving), en de Heilige Geest is het zeker mogelijk als ik vastberaden ben mijzelf te zijn.
Wil je van gedachten uitwisselen om je bewust te worden van jezelf?
Dan kan je hier contact met mij opnemen.